زندگی

همین جور آسمان است

تکه  

   تکه 

       خیس  

آوار میشود 

روی شانه هایم 

  روزهای بیهوده و ثانیه های سمج      

 چسپیده به نقطه  وسط پیشانیم 

 تمام حجم ریه های شرجی زده  تابستان 

پنکه سقفی سه پر 

شعرهای ناظم حکمت

   یک دل سیر زندگی                   

     حل  میشود دریک لیوان آب پرتقال تلخ

 هیچ میشود تمام کشداری یک بیهودگی مزمن.

دلتنگ!!!!!!!!!!!!!

تنها که باشم 

فرقی ندارد  

بچه چندم را توی باغچه عق بزنم 

 تنها که باشم 

 اینجا  هوای مرطوب شرجی 

مرا به یاد هیچ چیز نمیاورد. 

سرشانه های پهن نمیخواهد دلم  

و زیبا ترین چشمان دنیا

تنها که باشم  

 دلم هوای قطعه ۸۱۲ ردیف ۶۴شماره ۱۴۰ می کند.  

دستهایی که هیج گاه از محیط ذهنش فراتر نرفت 

تنها که باشم

تنهایی به وسعت حجم  افسوس    

 تمام  هوا را پرمیکند

به اندازه یک سنگ براق مشکی 

 قبر دوطبقه   

 تمام آرزوی تو زیر سنگینی مشکی یک سنگ براق

تعبیر تمام بیخوابهای من!!!!!!!  

کاش

کودک دومت را در من جا نمیگذاشتی این همه سال 

کودکی که متولد نشد. 

روز قلم

 روز قلم رو به همه نویسندگان حقیقت و دربند تبریک میگم به امید پیروزی همه دوستان در بند و رفع سانسور و دروغ از قلم .

چقدر دلم به شما ها خوشه.

این روزها که  سردرگمیم همه.این روزها که هر کاری میکنیم بعضی چیزها درست نمی شود. این روزها که گاهی دلتنگیهای جمعه تا اواسط هفته بعدش ولت نمکنه.این روزها که تموم نمیشه حساب کتاب دلتنگیام .  

فقط دلم رو با خوندن وبلاگهای شما خوش میکنم از اینکه میبینم اطرافم نفراتی هستند که آگاه هستند امیدوار میشم  و بدلیل مشکلی سیستم من داره برا همه نمیتونم کامنت بگذارم. . 

من هم وبلاگها را میخونم چه لینک باشیم چه نه ولی سیستمم مشکل داره مخصوصا با blogsky و کامنت گذاشتن برام مشکله. 

جا داره از تمامتون تشکر کنم. 

سیما.

تنها تو

تیرماه ماه درگذشت منصفی بود.نمی خواهم دوباره از او بگویم که بسیار گفته اند. دلم میخواهد از نزدیکترین فرد به او بگویم و این شخص کسی نبود جز حسن کرمی. دوست و یار همیشگی ابرام که همچون او سرشار از ذوق و احساس و ترانه بود.

تنها تو میدانی 

             بر من چه رفته است 

تنها تو می توانی بدانی 

چگونه کودکی یتیم و چهار ساله 

شبی در بشکه ی زباله در کوچه 

با گرسنگی بی پناهی و هراس مدام  

                          میتواند چهل سال پیرشود ناگاه 

و عمری بدون قلب 

                      تصور کند دوست می دارد. 

تنها تو می توانی 

                    مومنانه و عاشق 

زمین وحشتزده از ناایمنی و گناه را 

                                        در آغوش گیری 

و انسان بی قلب و بی پناهی را که منم 

                                این گونه مادرانه دوست بداری 

تنها تو می توانی 

              ایمان گمشده 

و آخرین خداوند زنده ام باشی 

تنهاتو می توانی  بدانی 

                    بر من چه رفته است.