تقدیم به اون کسایی که  تو خیابان  مردم رو ارشاد میکنن. 

دو راهب که مراحلی از سیر و سلوک را گذرانده بودند 

و از دیاری به دیار دیگر سفر میکردند

سر راه خود دختری را دیدند که در کنار رودخانه ایستاده بود

 و تردید داشت که از آن بگذرد.

وقتی راهبان نزدیک رودخانه رسیدند

 دخترک از آنها تقاضای کمک کرد. یکی از راهبان

بلادرنگ دختر را برداشت و از رودخانه گذراند.

راهبان به راه خود ادامه دادند ومسافتی طولانی را پیمودند تا به مقصد رسیدند.

در همین هنگام راهب دوم که ساعت ها سکوت کرده بود خطاب به همراه خود گفت:

" دوست عزیز، ما راهبان نباید به زنان نزدیک شویم.

تماس با آنها برخلاف عقاید و مقررات مکتب ماست.

 در صورتیکه تو دخترک را بغل کردی و از رودخانه عبور دادی.

راهب اولی با خونسردی و با حالتی بی تفاوت پاسخ داد

 "من دخترک را همان جا رها کردم ولی

تو هنوز به آن چسبیده ای و آن را رها نمیکنی."